Bhí mé i mo choirpeach i mo thír féin go dtí raibh mé 44 bliain

Ceithre bliana agus dhá scór a bhí caite agam ar an saol ag tús mhí an Mheithimh 1993. Go dtí sin, gach uair a bhí caidreamh gnéis agam i mo thír féin – pé sórt caidrimh, bhris mé an dlí agus bhí mé i mo choirpeach cadránta (cé go raibh mé lán ‘sásta’ bheith i mo choirpeach ar an gcúis sin chomh minic agus a bhí an seans agam). Ach ní raibh na seansanna céanna sin agam agus a bhí ag an ‘ngnáthdhuine’, go mór mór nuair a bhí mé i mo dhéagóir agus mé ag iarraidh eolas ar chúrsaí gnéis agus grá a fháil. D’fhág sé sin lorg millteanach orm, lorg nár fhág riamh mé. Is fear aerach, aiteach, homaighnéasach mé agus ag an am sin – mar a tharla ó 1885 ar aghaidh - bhí caidreamh gnéis idir fir céad fán gcéad mídhleathach: fiú póg idir beirt nó lámh a leagan ar fhir eile go geanúil. Bhí an dlí céanna a chuir Oscar Wilde sa phríosún sa bhliain 1895 fós i bhfeidhm.