An lucht sí
Gréagóir Ó Dúill
Ní chreideadh na girseachaí iontu go hiomlán, sióga bhun an ghairdín,
Ach ba dheas leo an scéal, an cur i gcéill, an fhantais, agus bhaineadh siad taitneamh
As carachtair a chumadh den lucht álainn sí nár bhain
Le traidisiún na tíre seo, le béaloideas crua na hÉireann.
D’fhásadar, d’aipíodar, mo chlann iníon, d’fhoghlaim an saol
Mar a bhíonn, mar nach féidir leis a bheith,
Is d’imíodar. Is é creideamh na gcailíní anam an lucht sí
Agus cheal creidimh, rinneadh dearmad de shióga bhun an ghairdín.
D’fhás sceach agus toir tiubh ainrialach, mar a tharlaínn sna scéalta,
Gur ghlac mé lena ndúshlán, ghearr siar go balla cúil agus bhain anuas
An bharacáid de bhrainsí teorainne a chosc mo radharc ar ghrian mochmhaidne.
Fianaise de chónaí a fuair mé romham, puball, málaí codlata, éadaí i málaí plaisteacha
Ag crochadh de na craobhacha, bruscar de phacáidí bia,
Agus tamall beag ón láthair, áit don chac. Níór champa aonlae é
Ach cónaí nár ghoirid, comharsa fréamhaithe. Cad tá le déanamh?
Ba bhaol é seo, gan amhras, do shláinte agus sábháilteacht lucht na dtithe timpeall.
Ba bheag an tsuim a chuir na Gardaí ins an scéal,
Ba lú arís a chuir an comhluadar de shagairt, úinéirí talaimh.
An chorparáid ardteicneolaíochta atá ann ar léas na linne,
Is mo chomharsa, baincéir óg, teaghlach air, ba lú arís a spéis.
Lig mé don fhásra tiubh ag bun an ghairdín, chuir soilse aláraim in airde
A ghardáil chúl an tí, rinne cinnte den ghlas ar an doras, thug freagra grod
Ar dhuine a thagadh ag déircínteacht ó am go chéile, is bhrúigh an campa
Is a áitritheoir go himeall coinfheasa. Seo anois tús mhí na Nollag,
Cár an gheimhridh ag drannadh linn. Tá tuairisc a bháis den fhuacht ar nuacht a naoi.