An Bhlaosc sa mBois

Cnag faiteach ar an doras a dhúisigh é, nó sin a cheap sé. Ach cén neach a bheadh ann an tráth seo den mhaidin, a smaoinigh sé. Ní thagadh daoine chuige… Ansin mhothaigh sé mar a bheadh meall faoina bholg. Trom. Is bhí sé ina dhúiseacht tamall a rinne sé amach, cé nár thuig sé sin is é díbheo idir dhá néal. D’iompaigh sé thart roinnt babhtaí is é ag súil nach gcaithfeadh sé éirí mura gcloisfeadh an dara cnag. Cúpla nóiméad eile ansin agus b’fhéidir go dtitfeadh néal eile air agus … ach ghéill sé mar sin féin agus d’éirigh go drogallach mar nach raibh sé baileach cinnte ar chuala sé an dara cnag nó nár chuala. D’ardaigh sé an cuirtín lena intinn a shásamh. Ní raibh aon neach beo ná marbh ag an doras. Sióga, a smaoinigh sé.