Domhan Thíos
Gearóid de BriotúnGearóid de Briotún
Ar ár mbealach go Páirc an Chrócaigh
is clapsholas seaca farainn, isteach
is amach linn tríd an gceo tostach liath
mar thaibhsí ciúine dúluachra.
Thit mo scaif gan choinne ar an gcosán tais
is chrom mé síos go pras chun an olann
ghorm is dúghorm a sciobadh óna leaca lonracha.
Trí fhuinneog íoslaigh gan chuirtín ag leibhéal
na sráide bhí bolgán lom nocht ar lasadh.
Fear i léine bhán bhrocach le triúr páistí in éadaí
daite oíche taobh leis ag breathnú aníos is naíonán
ag screadaíl go balbh i mbaclainn máthar.
Boscaí is mála taistil is almóir le doras amháin
is sorn is doirteal lán le soithí ag teannadh
go bagrach leo ó gach taobh.
D’fhéach mé féin is an fear i súile a chéile ar feadh ala.
Sheas mé suas go mall righin, cheangail an scaif
go docht le mo mhuineál is d’fhill ar dhromchla na cruinne.
Gearóid de Briotún