Gar don bhearna bhaoil…

Baineadh geit uafásach as muintir Phoblacht na Seice, chomh maith leis na tíortha máguaird, ar an 24 Feabhra anuraidh nuair a thosaigh an Rúis ionsaí fíochmhar ar a chomharsa cheannasach, an Úcráin. D’fhéadfaí cúpla cúis a áireamh gur cuireadh iontas chomh mór sin orainn, chomh maith leis an bhfíric dhosheachanta go mbíonn diúracáin ag pléascadh níos lú ná 500 ciliméadar ó theorainn na tíre. Fiú roimh an gcogadh, bhí níos mó ná 200,000 Úcránach ag maireachtáil anseo i bPoblacht na Seice, an mionlach eitneach is mó sa tír. Den chéad uair thug go leor Seiceach faoi deara nach daoine gan oideachas ó cheantar iargúlta iad na tógálaithe agus na haltraí a mbíonn siad ag bualadh leo go laethúil, ach daoine cróga nach bhfuil aon leisce orthu dul sa bhearna bhaoil chun a dtír a chosaint i gcoinne fórsaí míthrócaireacha bagracha. Chomh maith leis sin, tá cúiseanna staire ann. Rinne an tAontas Sóivéadach in éineacht lena chuid stát satailíte ionradh ar an tSeicslóvaic i 1968, nuair a cheap an páirtí cumannach áitiúil go bhféadfaí córas an tsóisialachais a leasú ionas go dtabharfaí níos mó saoirse don phobal.