Solas tuisceana…

Ní cinneadh amháin a rinne mé, dáiríre, ach dhá cheann. D’éirigh mé as mo phost in RTÉ agus cúpla mí ina dhiaidh sin bheartaigh mé triail a bhaint as úrscéal Gaeilge a scríobh. Is fíor go raibh post an-spreagúil agam i mo léiritheoir/stiúrthóir teilifíse, agus i mo thaighdeoir agus i mo thuairisceoir blianta roimhe sin. Ach bhí síorbhrú ag baint leis an obair agus de réir mar a bhí ár mac ag fás, fuair mé fíordheacair é an dá thrá a fhreastal. Ní bhíodh sos ná staonadh ón dua léiriúcháin i gcaitheamh an tséasúir agus níorbh aon mhaith a mhíniú do bhuachaill óg i mí Lúnasa go mbeadh am spraoi agam leis mí Bealtaine dár gcionn! Thug mé cúl don phost in 2002, más ea, agus chuaigh mé i mbearna baoil na féinfhostaíochta. Bhí fonn orm rudaí nua a thriail agus bhí plean agam leabhar as Béarla a scríobh, bunaithe ar agallaimh le hinimircigh nua in Éirinn. Rinne mé riar taighde chuige; ach ansin thuirling an nóisean i mo chloigeann tabhairt faoi phlota a chumadh d’úrscéal bleachtaireachta as Gaeilge. Lean mé leis an dá rud ar feadh bliana, b’fhéidir, agus sa deireadh, ba mhó an rath a bhí ag teacht ar an úrscéal. Is iomaí cor sa saol a tharlaíonn trí sheans, i mo thaithí, agus caithfimid breith ar an seans a bhfuil meanma ag gabháil leis.